قهوه ای که طعم تاریخ می دهد/ کافه موزه رشت، پاتوقی برای اهالی فرهنگ
تاریخ انتشار: ۲۳ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۳۲۸۶۱۲
کافه موزه رشت، در سال ۱۳۹۷ به همت یک مجموعه دار تاریخی ایجاد شده و از آن زمان علاوه بربرگزاری نمایشگاه های فرهنگی، پاتوقی برای دوستداران تاریخ و فرهنگ شده است.
به گزارش خبرگزاری شبستان از گیلان- مهری شیرمحمدی؛
کنار پنجره می‌نشینم، لای شمعدانی‌ها، کنار تلفن سکه‌ای. دلم می‌خواهد مثل آن وقت‌ها، سکه‌ای داخل تلفن بگذارم و شماره خانه مادربزرگ را بگیرم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
روی یک میز قدیمی، کتاب‌های چاپ دهه 40 چیده شده است. کتابی را بر می‌دارم. دست خط «دکتر محمد معین» پشت جلد یکی از کتاب‌های استاد و همشهری‌اش، « ابراهیم پورداوود» دیده می‌شود. نسخه‌های خطی قرآن و شاهنامه و گرامافون قرمز رنگی در کنارش. ترانه گیلکی«کیسه» با صدای «کریستف رضاعی» به آرامی شنیده می‌شود:
اون کی فاده تی دیما / رنگ اومید و بیما
خوانه تی فند و لیما / کیسه؟ کیسه؟ کیسه؟
اون کی دهه تی جانا / مستی بهارانا
لسی خومارانا / کیسه؟ کیسه؟ کیسه؟
از پله های چوبی بالا می روم، به آرامی. عجله ای برای رسیدن ندارم. آنقدر عکس های قدیمی از رشت و گیلان قدیم و شخصیت های معروف بر دیوار راه پله نصب شده است، که نباید شتاب کرد. حتی به تکرار باید دوباره دید. شاید لحظه ای کوتاه در پس هر عکس ثبت شده باشد. اما قدرت این عکسها پس از 70 سال هنوز امتداد دارد؛ دانش آموزان رشتی که به کارخانه کبریت سازی عنقای رشت رفته اند و یا دخترانی که در مسابقات ورزشی مدرسه دخترانه فروغ رشت مدال قهرمانی کسب کرده اند، فریدون نوزاد، وقتی در دبیرستان پا بر صحنه تئاتر گذاشته بود و حالا زیر خروارها خاک خفته است.
یک تابلوی رشتی دوزی نفیس برپاگرد اول نصب شده است؛ یادگاری از نمایشگاه آثار هنری «عالیه صادقی» که در کافه موزه برگزار شد. تفنگی بجامانده از دوره مشروطه، در یک قاب شیشه ای در دیوار جانمایی شده است. اگر از ظروف مسی در کنجی دیوار بگذریم، نمی توان از پنجره های ارسی کافه گذشت. ارسی های دوره قاجار که فقط شیشه های رنگی ندارد. معدود ارسی هایی هستند که با تکه های آیینه تزئین شده اند. یادم آمد که صاحب کافه گفته بود از عتیقه فروش های تهران خریده است.
با آغاز سال نوی دیلمی، «کافه موزه رشت» افتتاح شد. درست 20 مرداد 1397 بود. در مراسم بازگشایی کافه ای متفاوت که رنگ و بوی تاریخ معاصر می دهد، برخی از مجموعه‌داران، نویسندگان و پژوهشگران حوزه گیلان شناسی هم حضور داشتند و حالا همین کافه شده پاتوق اهالی فرهنگ.
سرم را به سمت کتاب های چیده شده در کتابخانه کافه می چرخانم و روزنامه های قدیمی؛ سفر شاهان قاجار به اروپا، گلوله های توپ لیاخوف روسی در میدان بهارستان، حافظه تاریخی، خیلی چیزهای دیگر را به یادم می آورد؛ یاد سیمین دانشور با «جزیره سرگردانی» اش. اما از شکوه قجری، تنها آخرین کاشی های لاجوردی با گل و بوته های فیروزه‌ای اش، لای آجرهای قرمز ورودی جانمایی شده است. طعم قهوه لای آبی لاجورد قفسه های چوبی می پیچد. قفسه هایی که با چراغ های نفتی قدیمی و بشقاب ها و تنگ های شیشه ای قدیمی تزئین شده است.
زنی میانسال وارد کافه می شود. جاروی نپتون دسته بلند نارنجی رنگ را به همسرش نشان می دهد و می گوید: «اکبر یادت هست، عمو از این نپتون ها برای ما کادوی عروسی آورده بود. آن زمان کادوی لاکچری بود.» و هر دو باهم می خندند. و اکبر، رادیوی قدیمی کافه را برداشته و سعی دارد با گردش پیچِ آن روی موج« قصه های صبح جمعه با شما» تنظیم کند. اما بی فایده است. « یادت هست هر جمعه باید نمایشنامه های اکبر رادی را گوش می دادیم. اگر کارگاه قندریزی پدرش در سبزه میدان رشت بسته نمی شد، محال بود رادی از محافل ادبی تهران سر دربیاورد.»
بانو، با تلوزیون کوچک نارنجی رنگ کافه مشغول شده و می‌گوید: «سر گوش دادن اخبار و دیدن کارتون، چقدر با بچه‌ها کل کل می‌کردی؟!» و اکبر پاسخ می‌دهد:« این بار که بچه‌ها از عسلویه آمدند، می آوریمشان «کافه موزه» مطمئنم فضای اینجا خاطرات آنها را هم زنده می‌کند.» و من با خود فکر می‌کنم، چرا دیگر خنده‌هایمان عمیق نیست.
محمدصادق پورعبدالله، صاحب کافه موزه رشت، پشت پیشخوان سفارش مشتری‌ها را ثبت می‌کند. با دست اشاره می‌کند که کمی صبر کنم. در این چند سال، هر وقت ویژه برنامه‌های فرهنگی داشت، خبرم می‌کرد؛ روزی که در سالگرد امضای فرمان مشروطه، اسناد مشروطه و روزنامه‌های قدیمی‌اش را به نمایش گذاشته بود. یا آن روز که پرویز فکر آزاد، مدیرکانال تلگرامی گیله قصه، «ماهی سیاه کوچولو» را به زبان گیلکی برای بچه‌ها می‌خواند. و نمایشگاه آثار رشتی دوزی عالیه صادقی، تا عصر همه فروش رفت. خیلی‌ها تا آن روز نمی‌دانستند نخ‌های ابریشمی که بر پارچه ماهوت با قلاب بافته می‌شود، هنری ویژه مردان رشت بوده است.
صاحب کافه موزه، عضو انجمن مجموعه داران ایران است. در مجموعه‌اش همه چیز پیدا می‌شود؛ از آرشیو اسناد، عکسها و اشیای قدیمی و هرآنچه ربطی به گیلان قدیم دارد. می‌گوید: «می‌دانی که چقدر دلم می‌خواست در یکی از همین بناهای تاریخی رشت، کافه موزه را راه اندازی کنم، ولی نشد. » با اینکه ساختمان کافه موزه تازه ساخت است، ولی هرکس وارد آن می‌شود، حس می‌کند بنایی قدیمی است.
پورعبدالله که در نوجوانی به تشویق دایی‌اش، مجموعه‌داری را آغاز کرده است گفت: « به‌نظرم به هر چیزی می‌توان نگاه موزه‌ای داشت. کافه موزه را دایر کردم تا مکانی باشد برای دورهمی‌های دوستانه. برای گفتگو بین اعضای خانواده، برای اینکه اندکی از فضای مجازی فاصله بگیریم و در کنار هم از خاطرات نوستالژیک گذشته حرف بزنیم.»
از نظر پورعبدالله تمام لحظه لحظه‌های بودن در کافه موزه رشت برایش خاطره است: «روزی که تمبر ملی شدن صنعت شیلات در کافه رونمایی شد، یا روزی که نمایشگاه رشتی دوزی و نمایشگاه اسناد مشروطه را برپاکردم، برایم خاطره انگیزترین روزهای کار بود. من یک مجموعه دارم و برای خودم برنامه‌ها داشتم تا به هر مناسبتی نمایشگاهی از مجموعه‌هایی که طی سال‌ها جمع آوری کرده‌ام، برپا کنم. همین اندازه که می‌بینم افرادی که به کافه می‌آیند، و با اشیای کافه ارتباط برقرار می‌کنند، با شادی آنها، احساس رضایت می‌کنم.»
و من دوباره صدای کریستف رضاعی را می‌شنوم این بار با آهنگ سیاچومه. در فیلم «در دنیای تو ساعت چند است»؛
اوچوم سیابه اوچوم گیرایه
اوچوم تا آیه می چوشمه پایه
همه چی دانه می رازه خانه
صدای ساعت شماته دار کافه موزه رشت دوباره به صدا در می‌آید.
پایان پیام/595منبع: شبستان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۲۸۶۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۸ وسیله مصرفی در حمام که باید فورا آنها را دور بیندازید
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از راهنماتو، این مکان پناهگاه امنی است که برای زدودن آلودگی ها از تن پس از یک روز خسته کننده و یا در ابتدای روز دقایقی را در آن می گذرانیم. حمام باید همیشه تمیز باشد و بخوبی ضدعفونی شود. علاوه بر این، برخی لوازم موجود در این مکان هستند که نه تنها کارایی لازم را ندارند، بلکه وجود آنها در حمام مضراتی را نیز به همراه خواهد داشت. پس اگر به سلامت خود و تمیزی حمام منزلتان اهمیت می دهید، همین الان این ۸ وسیله را دور بیندازید!
۱- حوله‌های قدیمی و فرسوده
حوله‌های فرسوده و قدیمی علاوه بر ظاهر نامناسب کارایی خود را نیز در خشک کردن از دست می دهند. در واقع این حوله ها رطوبت زیادی را به خود جذب کرده و به این سادگی ها خشک نمی شوند. همین مساله می تواند منجر به کپک زدن آنها شود. حوله‌های قدیمی را با حوله های جدید جایگزین کنید. می توانید از این حوله ها به عنوان پارچه برای تمیز کردن سطوح مختلف استفاده کنید.
۲- روکش دوش پلاستیکی آلوده
اگر از روکش دوش پلاستیکی استفاده می کنید، فراموش نکنید هر چند وقت یک بار آن را ضدعفونی کنید. در غیر این صورت ممکن است در اثر باقی ماندن کف صابون بر روی روکش دوش شاهد رشد کپک در این مکان باشید. در صورتی که نتوانستید آلودگی های روکش دوشتان را از بین ببرید، توصیه می کنیم حتما آن را دور بیندازید.
۳- لوازم آرایش تاریخ گذشته
تاریخ مصرف لوازم آرایش خود را بررسی کنید و در صورتی که منقضی شده اند، آنها را دور بیندازید. اگر جعبه آنها را دور انداخته اید و تاریخ انقضایشان را نمی دانید و زمان زیادی نیز از خرید این محصولات گذشته است، به احتمال زیاد منقضی شده اند و وقت دور انداختن آنها فرا رسیده است.
۴- ابزار موی آسیب‌دیده
هرگز از اتوی مو یا سشوار آسیب دیده استفاده نکنید. محصولاتی که دچار قطعی سیم یا سوختگی ناشی از گرمایش شده اند، خطرات ایمنی برای شما به همراه خواهند داشت و ممکن است شما را دچار برق گرفتگی کنند. علاوه بر این، تمیزکردن اتوی مو، سشوار و انواع برس مو را فراموش نکنید.
۵- لیف حمام قدیمی
لیف حمام آن طور که به نظر می رسد، ناجی پاکیزگی نیست. این لیف ها پس از مدتی مملو از سلول‌های مرده پوست، مواد شوینده، انواع باکتری، قارچ و کپک شده و در هنگام استفاده، وارد بریدگی‌های پوست ناشی از اصلاح تیغ می شوند و زمینه را برای بروز حساسیت و عفونت فراهم می کنند. اگر لیفتان از الیاف طبیعی ساخته شده است، توصیه می شود هر ۳ تا ۴ هفته یک بار و اگر از الیاف پلاستیکی ساخته شده است، هر ۲ ماه یکبار آن را تعویض کنید.
۶- ضد آفتاب تاریخ مصرف گذشته
کرم های ضدآفتاب آنقدرها که فکر می کنید، دوام ندارند. این محصولات پوستی پس از انقضا تاثیر خود را از دست می دهند و محافظت کمتری در برابر اشعه های مضر UV ارائه خواهند داد. پس اگر پس از مدتی به سراغ کرم ضدآفتاب خود رفته اید و یا زمان زیادی از خرید آن گذشته است، حتما تاریخ انقضای آن را بررسی کنید.
۷- بطری‌های خالی شامپو و نرم‌کننده
بطری های خالی شامپو و نرم کننده را دور بیندازید. این کار از اشغال فضای نگهداری لوازم حمام جلوگیری کرده و شناسایی و دسترسی به محصولات مورد نیازتان را آسان تر خواهد کرد.
۸- محصولات بهداشتی کوچک
همه ما دوست داریم که در تعطیلات از لوازم آرایشی و بهداشتی کوچک هتل استفاده کنیم و در صورت عدم استفاده ممکن است آنها را به منزل بیاوریم. این محصولات اغلب به علت کوچک بودن در زیر بطری های بزرگتر با پشت کشو پنهان می شوند و تا مدت ها فراموش می کنیم از آنها استفاده کنیم. تاریخ انقضا و سازگاری این محصولات با پوستتان را بررسی کنید و از استفاده از برندها و فرمولاسیون های ناشناخته خودداری نمایید.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند